ใกล้ชิดมองเลยผ่าน มองเห็นแต่สิ่งไกล
ในหลายๆครั้งที่เรามักมองเห็นสิ่งดีในที่ไกล
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดของใครอื่น
ยกตัวอย่างให้เห็นภาพชัดก็ขอเล่าเป็น
นิทานสอนใจเรื่องหนึ่งให้ฟังแล้วกันนะ
เรื่อง ยายดีกับตามี
ตามีกับยายดี 2คนตายายทำธุรกิจเล็กๆน้อยๆ โดยในแต่ละวัน ยายดีดูแลร้านอยู่ที่บ้าน
ตามีจะต้องออกจากบ้านไปหาลู่ทาง หาเพื่อน สังสรรค์ พบปะเจอผู้คน
ในแต่ละวันที่ตามีกลับบ้าน ตามีมักจะกลับมาบอกเล่าเรื่องราวดีๆของคนอื่นให้ยายดีฟังทุกวัน
ไม่ว่าจะ ยายดี วันนี้ คนนั้นพูดจาดีกับตามากเลย
ยายดี วันนี้ นายนั่นเลี้ยงมื้อเที่ยงตาด้วยละ
ยายดี วันนี้ เพื่อนๆกล่าวชมตาด้วยละ
ยายดี วันนี้ คนนั่นให้ของตามาด้วยละ
ยายดี วันนี้ คนนั่นสอนตาทำนู่นนี่นั่นด้วยละ
ยายดี วันนี้ เจอคนนั่นสวยมากเชียวละเก่งด้วย
และอื่นๆ อีกมากมาย
ตาเล่าเรื่องราวที่เจอให้ยายดีฟังทุกวันอย่างมีความสุข
และในทุกครั้ง ยายดีก็ได้แต่ยิ้มรับฟังตามีพูด แล้วปรนนิบัติตามี หลังจากนั้นเสมอ
จนวันหนึ่ง อยู่ๆ ตามี ก็กลับมาด้วยหน้าตาโกรธเกี้ยว หงุดหงิด ไม่สบอารมณ์
เหมือนคนที่มีความทุกข์ถนัด ยายมีจึงเข้าไปหาใกล้ๆ
แล้วเอ๋ยถามด้วยเสียงเบาๆ ว่าตาจ๋า ตาเป็นอะไรหรือเปล่า ดื่มน้ำหน่อยนะ จะได้ผ่อนคลายขึ้น
ตามี สะบัดน้ำที่ยายดียื่นให้ หล่นลงพื้นต่อหน้ายายดี
พร้อมคำพูดที่ยายดีไม่คิดว่าจะได้ยิน "ทำไมยายดีไม่เห็นเหมือนเมียคนอื่นของเพื่อนตาเลย
ทั้งสวย ทั้งเก่ง ทั้งฉลาด ไม่ใช่แค่นั่งฟังแล้วยิ้มโง่ๆอยู่ทุกวันแบบนี้ "
หลังจากตามีพูดจบ ยายดีน้ำตาคลอ พร้อมกลั้นน้ำตาและเดินออกจากที่ตรงนั้น
ส่วนตามี ด้วยความที่โมโห ก็เดินหนีเข้าห้อง ปิดประตูขังตัวเองไว้
ยายดีไปเคาะประตูหลายรอบ ก็ได้ยินเพียงเสียงตะโกนตอบกลับมาว่า "อยากอยู่คนเดียวโว้ย"
ยายดีจึงเขียนจดหมายฉบับหนึ่ง มีเนื้อความว่า
ตาจ๋า ยายขอโทษนะ ที่ยายทำได้แค่นี้
ยายไม่ได้พูดจาคำไพเราะตลอดเวลาแต่ที่ยายมีให้คือความจริงใจ
ยายไม่ได้แต่งหน้าสะสวยให้ตาดูทุกวันเพราะยายเชื่อว่าตาไม่ได้เลือกยายที่หน้าตา
ยายไม่ได้เก่งฉลาดแบบตา เพราะยายนับถือตาเป็นฮีโร่ของยาย
ยายไม่ได้ทำอะไรพิเศษมากมาย เพราะยายตั้งใจทำทุกสิ่งให้กับตาเสมอ
ขอโทษนะที่รสมือยาย อาจจะไม่ดีเท่า รสมือใครอื่น
ขอโทษนะที่หน้าตายาย อาจจะไม่ดีพอ ถ้าเทียบเท่ากับใครอื่น
ขอโทษนะที่คำพูดยาย อาจจะไม่หวานเสนาะหู เหมือนใครอื่น
ขอโทษนะที่ความคิดยาย อาจจะคิดได้ ไม่ฉลาดเท่า กับใครอื่น
ขอโทษนะที่สิ่งที่ยายทำให้ทุกวัน อาจจะไม่ดีเท่า กับใครอื่น
ถ้าสิ่งสุดท้ายที่ยายทำให้ตาได้คงมีแค่สิ่งเดียว
ให้ตามีความสุขในแบบที่ตาเป็น
ณ วันนี้ ยายคงไม่ใช่สิ่งมีค่าที่ตาเคยมองเห็นอีกแล้ว
แต่ตายังคงเป็นสิ่งวิเศษในใจยายเสมอ
ดูแลตัวเองด้วยนะ ตามี
จากยายดี
ยายทิ้งจดหมายฉบับหนึ่งด้วยคราบน้ำตา และเดินทางออกจากบ้านในตอนเช้าตรู่อีกวัน
ตามีตื่นเช้ามาเรียกหายายดี เพราะปกติจะมีสำรับอาหารเช้า และเสียงปลุกจากยายดี
แต่วันนี้ไม่มี ตามีเดินตามหายายดีทุกซอกทุกมุมของบ้านก็ไม่พบ
พบแต่จดหมายพร้อมสร้อยคอล็อคเก็ตอันหนึ่ง
ตามี รีบหยิบจดหมายฉบับนั่นมาอ่านทันที พร้อมหยิบล็อคเก็ตกำไว้ที่มือแน่น
น้ำตาลูกผู้ชายได้หยดลงบนจดหมายฉบับนั่นอีกครั้งหนึ่ง
ตามีอ่านจบ ปาดน้ำตาแล้วรีบออกเดินทางไปบ้านแม่ยาย
แต่พอใกล้ถึงบ้านแม่ยาย มีตำรวจ และผู้คนหนาแน่น ตามีก็สงสัยว่ามีอะไร
พอเดินเข้าไป ตามียืนนิ่งเหมือนทุกอย่างพลันหยุดเคลื่อนไหวชั่วขณะ
เพราะ หญิงสาวที่นอนบนพื้นด้วยกองเลือดนั่นคือยายดี
ตามีวิ่งกรูเข้าไปพร้อมน้ำตาเดินถลาหาร่างยายดี ตะโกนสุดเสียงใจความว่า ยายจ๋าตาขอโทษ
ตาขอโทษนะยายจ๋า ยายตื่นมาคุยกับตาก่อนสิ ยายจ๋า ฮือๆ
ตาได้แต่ร่ำไห้กับกายที่ไร้ซึ่งวิญญาณของยาย....แต่ไม่มีเสียงจากยายตอบกลับมาเลย
หลังงานศพยายดี ตาจึงกลับมาทบทวนตัวเอง
เก็บล็อคเก็ตที่ยายทิ้งไว้ให้ พร้อมนำจดหมายยายมาใส่กรอบเพื่ออ่านเตือนใจเสมอ
เริ่มหันมาให้ความใส่ใจกับพ่อแม่ พ่อตาแม่ยาย แวะไปหา ดูแล ซึ่งก่อนหน้าไม่เคยมี
มองหาความรักที่อยู่รอบตัว และนึกถึงสิ่งดีๆที่ยายดีเคยทำให้แล้วยิ้มด้วยความสุขเสมอ
ตามี ยิ้มและบอกกับตัวเองว่า ตาจะมีความสุขในแบบที่ตาเป็น อย่างที่ยายอยากให้เป็น
เพราะนั่นคือสิ่งที่ยายทิ้งไว้เป็นสิ่งสุดท้ายให้ตา
สำหรับนิทานเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า
อย่ามั่วมองเห็นคุณค่าจากคนไกลตัว
จนลืมเห็นคุณค่าจากสิ่งที่เรามีอยู่
บางครั้งสิ่งที่เราได้รับในทุกวัน เพราะมันเคยชินเราเลยมองผ่าน
แต่พอคนอื่นมอบให้เพียงครั้งคร่าว เรากลับคิดว่าดีมากมายจนลืมคิดถึงสิ่งที่มี
อย่าละเลยความรู้สึกของคนใกล้ชิด
อย่ามองผ่านในการกระทำของคนชิดใกล้
จงรู้จักถนอมน้ำใจใส่ใจคนชิดใกล้
ก่อนที่จะไม่มีคนนั้นอยู่ในชีวิตคุณ
เขียนโดย....น้องใหม่
@...Miiez...@
