ที่ที่รู้สึกเหมือนบ้าน
- มีความอบอุ่น
- มีความเข้าใจ
- มีความรักความเมตตา
- มีความเชื่อความศรัทธา
- มีการยอมรับซึ่งกันและกัน
- มีอิสรภาพในการกระทำ
- มีความปลอดภัย
ถ้าในบ้านมาเต็ม คุณจะไม่ต้องไปหาสิ่งเติมเต็มจากข้างนอกเลย
แต่ส่วนใหญ่ มนุษย์มักขาด จึงออกตามหาสิ่งที่ขาดจากที่อื่น
จนลืมไปว่า ทุกอย่างต้องเริ่มจากตัวเอง
ถ้าตัวเองยังไม่เต็ม แล้วตามหาจากคนอื่น เติมยังไงก็ไม่เต็ม
เพราะคุณยังคงเรียกร้องให้เค้าอยากเติมเต็มในสิ่งที่คุณขาดเรื่อยๆ
เติมจนมันไม่เคยพอ ไม่เคยเต็ม เพราะอยากได้มากขึ้นทวี
บางคนอยากให้คนมาเติมเต็ม แต่ไม่เคยเติมเต็มให้กับใคร
สุดท้ายแล้ว โลกสอนให้เรารู้จักตัวเราเอง
รักตัวเองให้เป็น ให้ความสุขตัวเอง
ไม่อยากได้ของคนอื่น
พอใจในสิ่งที่เรามีและเป็น
โลกจะโคจร คนธรรมดาที่มี สิ่งที่เหมือนกับเรามาพบกัน
เจอกันในโลกของมิตรภาพ
แต่ท้ายสุด ก็พบเพียงเพื่อผ่าน จากลาเป็นอาจิณ
ไม่มีสิ่งไหนที่จะสามารถหยุดกาลเวลา
หยุดช่วงเวลาดีๆเหล่านั้นให้คงอยู่
ผลักช่วงเวลาร้ายๆให้หายไป
เป็นสิ่งที่ย้ำเตือนให้คิดว่า
ไม่ว่าร้ายหรือดี เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
จะกังวลทำไมกับอนาคตที่มาไม่ถึง
จะยึดติดทำไมกับอดีตที่ผ่านไปแล้ว
ลงมือทำกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ทำให้ดีที่สุด ในจุดที่ยืนก็พอแล้ว
ไม่ต้องเปรียบเทียบความสุขของตัวเองกับใคร
ถ้าเมื่อไหร่ที่เกิดความเปรียบเทียบ
การไม่มีความสุขจักได้บังเกิดขึ้นยามนั้นเลยละ
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
อดีตมีไว้เป็นประสบการณ์
อนาคตมีไว้สร้างความหวัง ความฝัน จุดหมาย ให้ก้าวเดิน
แต่ปัจจุบันคือสิ่งสำคัญที่สุด เพราะเป็นตัวชี้วัดอนาคตของเรา
ไม่ต้องดีพอในสายตาใคร
แต่ดีที่สุดในใจเราเท่านั้นพอ
ความสุขอยู่ในใจเรา ความทุกข์ก็เช่นกัน
