วันนี้มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นมากมาย
อยากบันทึกเอาไว้เป็นหนึ่งในความทรงจำที่ดี
ได้รับน้ำใจจากพี่ชายที่ใจดี อาสาพาไป และยังมีน้องสาวที่น่ารักอีกคนไปด้วยกัน
เนื่องด้วยเป็นวันธรรมดา คนเลยไม่มากนัก
ทำให้เราสามารถเข้าไปชมความงดงามตระการตาได้ไว รอไม่นานนัก
ภาพแรกที่เห็น จากระยะไกล มันดูงดงามมาก
ผู้คนทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ คนสูงวัย มาด้วยใจที่ยังมีความอาลัย
ศิลปะความงดงาม จากจินตนาการ บางอย่างก็ลึกล้ำเกินกว่าจะเข้าใจได้
ที่ประทับใจจากหัวใจเลย คือเวลาเรามองดูเด็กนักเรียน
ที่วิ่งเข้ามาชม ถ่ายภาพต่างๆ นานา ทำให้เราอดนึกถึงตอนเรายังเป็นวัยเด็กมิได้
ยามนั้นถ้าไปเที่ยวงานนิทรรศการ คงไม่รู้สึกว่าน่าสนใจมากเท่ากับตอนนี้
เด็กน้อยที่มองดูด้วยความจดจ้อง หรือบางครั้งอาจจะต้องกลับไปทำสรุป
แต่เด็กน้อยที่วิ่งซน ก็มีการใช้เทคโนโลยีเข้าช่วย คือการเก็บภาพไว้ก่อน
เนื่องด้วยเวลาจำกัดแค่ 1 ชม. เท่านั้น เด็กๆบางคนก็เดินชมตามประสา
บางคนก็คุยจ้อเลย บางคนก็ตื่นตาตื่นใจ บางคนก็เดินตามคุณครูติดแจ่สอบถามไปเรื่อย
มองแล้วช่างน่าเอ็นดูจริงๆนะ เมื่อมองเห็นเด็กน้อยใหญ่ สิ่งที่เห็นต่อมา
คือคนสูงวัย บางคนนั่งรถเข็นก็มา บางคนมากับลูกหลาน
ชมพร้อมบอกถึงคุณงามความดีของในหลวง ร.9 ให้ลูกหลานฟัง
หรือบางคนมาเป็นกลุ่มสูงวัย แล้วมองดูไป พร่ำพูดไปถึงท่านมากมาย
อีกส่วนที่ประทับใจ คือทีมงานอาสาสมัคร ที่มาดูแลพื้นที่ด้วยใจ
เราได้ความรู้จากพี่ๆ อาสาสมัคร จาก ศิลปะบางส่วน ที่เล่าให้ฟัง
ว่าส่วนนี้นั่น ทำมาจากอะไรบ้าง อธิบายตรงจุดนั้นให้ฟัง ด้วยใจเย็นมาก
รู้สึกดีจัง และหลังเข้าชมงาน น้องสาวที่น่ารัก ก็ยังพาไหว้พระ นั่งสมาธิที่วัดแถวนั้น
และยังได้ไปเที่ยวชม ม.ศิลปากรด้วยละ
สรุปวันนี้ทั้งวัน มีความสุขแบบได้เห็นโลกอีกใบ
เห็นความสุข จากผู้คน ที่มาชมนิทรรศการ
เห็นความสุขในใจเรา ที่สงบนิ่ง และเย็นใจ
สุขที่อยู่ตรงหน้า คือสุขปัจจุบัน ขณะ
ชื่นชอบกระทำอย่างไร จิตเราจะใฝ่หา และกระทำอย่างนั้น
เดินต่อไป นักเดินทางตัวน้อย ๆ
@...Miiez...@
